H αναρχία με την πραγματική έννοια του όρου και όχι αυτήν που της δίνουν τα λεξικά, καθότι δεν μεροληπτεί, δεν έχει προτιμήσεις και δεν κάνει διακρίσεις είναι η μόνη πολιτική άναρχη αρχή που δέχεται την ενότητα. Χωρίς αρχή τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο με αποτέλεσμα να υπερισχύει η λογική. Μία λογική που δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από την υπεράσπιση του συνόλου εφόσον αποτελούμε μέρος του. Ακόμα και η φιλοδοξία που φαινομενικά αφορά το συμφέρον του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά στην πραγματικότητα μέσα από τον τρόπο επίτευξης της καταξίωσή της συνδέεται άρρηκτα με αυτήν την αρχή. Γιατί κάθε δράση χρειάζεται μια προϋπόθεση, έστω κι αν μοιάζει ουτοπική.
