Πέρασα από ένα μαγαζί που πήγαινα παλιά. Ήταν ένας φίλος που έφτιαχνε κούκλες και μαριονέτες. Πήγαινα κάθε μέρα και τον έβλεπα για τρία χρόνια. Ένα ημιυπόγειο αλλά τόσο φωτεινό! Στάθηκα λοιπόν εκεί απ΄ έξω μπροστά από ένα κλειστό παράθυρο και χωρίς μεγάλη προσπάθεια πήρα μηνύματα απ΄ το σύμπαν. Δεν χρειάστηκε να κάνω καμιά ερώτηση, αρκούσε να σκεφτώ κάποιον για να καταλάβω τι, πως και γιατί. Έπειτα φίλησα τον τοίχο και έφυγα...
