Μετά το απόγευμα και καθώς πλησιάζει η νύχτα αισθάνεσαι περισσότερο την ανάγκη να επικοινωνήσεις με συγκεκριμένους ανθρώπους. Βλέπεις ότι η μέρα τελειώνει και ίσως να μην πρόλαβες να κάνεις όλα όσα θα ήθελες. Και ξέρεις πως το σκοτάδι αργά η γρήγορα θα απλωθεί για θα σε παρασύρει νωχελικά στο δικό του ομιχλώδες δίχτυ. Λιγότερες οι ευκαιρίες, λιγότερες οι πιθανότητες και όλα γίνονται πιο ουσιαστικά. Ένα φανταχτερό επιθυμητό μπορντό που σκάει σαν αληθινή πινελιά ζωγραφικής και εκτοξεύεται μέσα στο γκρίζο. Σαν το αίμα της καρδιάς που πάλλεται από ανομολόγητα πάθη και άδικες σιωπές. Και όλοι αυτοί που έχεις ανάγκη τελικά δεν φαίνεται να είναι άλλοι από 'κείνους που αγαπάς..
