Yesterday' s moodnight

Καμιά φορά σκέφτομαι πως είμαστε τόσο απειροελάχιστα μικροί όσο και η πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε. Και πως και η αγάπη μέσα στο μεγαλείο της δεν παύει να είναι μία πλάνη. Απόδειξη ότι κανείς δεν θ’ αλλάξει, δεν θα καταφέρει ν’ αλλάξει τον κόσμο αν δεν θελήσει από μόνος του. Άρα στην πραγματικότητα υπό αυτήν την έννοια η αγάπη είναι ανυπόστατη. Αγάπη σημαίνει δέχομαι τον άλλον όπως είναι και μέσα σ’ αυτήν την αποδοχή βρίσκεται και η αποχή από την πλάνη. Μέσα στη αποδοχή αυτού του είναι και όχι αυτού που θα θέλαμε να είναι. Έστω κι αν το καθαρό επιθυμητό απόσταγμα αυτής της ουσίας μπορεί να είναι ελάχιστο. Αλλά μόνο αφαιρώντας το μπορείς να το σώσεις. Στην πρόσθεση λοιπόν κερδίζεις την αγάπη αφού πρώτα έχει προηγηθεί η αφαίρεση. Η αφαίρεση του περιττού που όσο κι αν άλλοτε μπορεί να είναι κάτι θεμιτό άλλοτε την κάνει να υπολείπεται...