Στα μέσα μαζικής δικτύωσης που το δικαίωμα στην προσωπική ζωή εξευτελίζεται, οι άνθρωποι συχνά μέσα στην αδυναμία μας και ταυτόχρονα μέσα στην έμφυτη κοινωνικότητά μας, δύο αλληλένδετες όσο και φαινομενικά αντιφατικές ιδιότητες που ορίζει η φύση γιατί είναι οι ίδιες που προάγουν την εξέλιξη, αν και όπως η άμπωτη σε απομακρύνουν παροδικά από την επιφάνεια κάνοντας σε να παλινδρομείς μπροστά στον επιθυμητό στόχο, έχουμε ανάγκη από ένα δεύτερο εαυτό ικανό για να επιβεβαιώσει τον πρώτο. Μία εκούσια ή ακούσια, έστω και φαινομενική, διττότητα για την προσωπική μας κίνηση, αυτήν την παραλληλία που είναι η αιτία και η προϋπόθεση για τον προορισμό της εξελικτικής μας ύπαρξης. Μία δεύτερη ζωή για να υπάρχει ένα σημείο αναφοράς, ένα παρελθόν για να δημιουργήσει το μέλλον. Ένα χώρο επιλεκτικά συγκρίσιμο να οριοθετήσουμε την αληθινή μας ταυτότητα και να πλησιάσουμε αυτό που αγαπάμε πραγματικά. Έναν ήλιο για τη σκιά μας. Με λίγα λόγια την ελευθερία μας...
